Wie had dat in 2017 kunnen denken? Ik niet. Maar de adviseur die ik in 2017 sprak had het goed gezien. Hij was het die me erop wees dat ik altijd vol passie sprak over leren en ontwikkelen. Was het niet hoog tijd dat ik de kennis en ervaring die ik de afgelopen twintig jaar als bestuurlijk eindverantwoordelijke in bedrijven had opgedaan te gaan delen? Te delen met het beroepsonderwijs dat moeite heeft de taal en vraag van het bedrijfsleven te begrijpen? Ik ben hem dankbaar voor zijn advies. En ik ben blij dat ik het heb opgevolgd en dat ik de overstap van het bedrijfsleven naar het toenmalige Techniekcollege Zuid-Limburg (samenwerkingsverband tussen Arcus en Leeuwenborgh voor de techniekopleidingen, nu onderdeel van het VISTA college) heb gemaakt. 

Al vroeg in mijn carrière maakte ik een aantal dingen mee die me echt gevormd hebben. Ontmoette ik mensen die heel bepalend voor mijn ontwikkeling waren. Daardoor werd het mij duidelijk dat succesvol leidinggeven begint met iets wat nauw met je eigen doelstellingen en drijfveren, met je authenticiteit, verbonden is. Daardoor voel je je niet bedreigd door het succes van de mensen aan wie je leiding geeft. Dat stelt je in staat om oprecht te stimuleren, te inspireren, te onderwijzen. Je werpt geen hindernissen op, je rekent juist op succes, én je bent niet bang voor mislukkingen. Ik heb gedurende al de jaren waarin ik leiding gaf, geleerd om een cultuur te creëren waarbij mensen de ruimte krijgen zelf de beste weg naar succes te vinden. Dit geeft namelijk de hoogste productiviteit en het laagste verloop. En dat zijn wat mij betreft de belangrijkste parameters om doelmatig succesvol te werken.

Met het Techniekcollege Zuid Limburg (nu het cluster Technologie van het VISTA college) hebben we forse slagen gemaakt en met het team Business Development hebben we Leven Lang Ontwikkelen in Limburg op de kaart gezet. Onze samenleving staat namelijk voor belangrijke uitdagingen waaraan het beroepsonderwijs zijn bijdrage moet én kan leveren. Kansengelijkheid, klimaatdoelen, de woningbouwopgave, de energietransitie, de circulaire economie, de vergroening van de landbouw, de snel groeiende robotisering/digitalisering, globalisering en de opgaven in de gezondheidszorg als gevolg van de vergrijzing, vragen medewerkers die zijn opgeleid om voor die nieuwe opgaven met innovatieve antwoorden te komen en anderzijds om voldoende vakmensen. De arbeidsmarkt is immers in rap tempo veranderd van een overschot- naar een tekortmarkt.

Om in de toekomst van betekenis te kunnen blijven, moeten we nu keuzes maken. En daarvoor moeten we durven om meer over grenzen heen te denken en te acteren. De uitdagingen van vandaag en morgen kunnen niet vanuit een mono-perspectief worden opgelost. We zullen ze samen met de stakeholders moeten aanpakken. In plaats van van binnen naar buiten te kijken, moet we van buiten naar binnen kijken, waarbij het algemeen maatschappelijk belang vooropstaat. Mijn spin-in-het-web rol die ik de afgelopen jaren heb uitgebouwd, mijn kennis van de arbeidsmarkt en de relaties met belangrijke stakeholders, kunnen daarbij van belangrijke toegevoegde waarde zijn.

Het beroepsonderwijs heeft momenteel geen agenda die op alle opgaven een passend antwoord geeft. Het huidige curriculum georiënteerde onderwijs is niet meer toereikend als we willen dat talenten zich toekomstbestendig kunnen ontwikkelen. Initieel én post-initieel. De student zelf wil dat er wordt ingespeeld op zijn persoonlijke talenten in relatie tot de mogelijkheden op de arbeidsmarkt. Nu treft hij een opleiding die louter curriculum georiënteerd is. Geen persoonlijke benadering en géén relatie met de dynamiek van de beroepen en de arbeidsmarkt. Ook voor de zijinstroom en doorstroom op de arbeidsmarkt levert het beroepsonderwijs nu beperkt oplossingen met keuzedelen uit het bestaande, curriculum georiënteerde onderwijs. Er wordt niet echt geluisterd naar de werkelijke arbeidsmarktvraag. Ik zie het als mijn opdracht om onze onderwijsvisie te verbinden met de maatschappelijke vraag om het aanwezige arbeidsmarktpotentieel ten volle te benutten.

Net zoals Jo Caudron pleit ik ervoor uitdagingen holistisch te benaderen en aan te pakken. Slagen we daarin, dan wacht ons een toekomst die meer dan de moeite waard is en waarin we beter gewapend zijn tegen de grote systeemschokken die ons nog te wachten staan.

zie volledige cv